„Łagodna” (1985), reż. Piotr Dumała

„Łagodna” to adaptacja opowiadania Fiodora Dostojewskiego pod tym samym tytułem. Sama w sobie to historia kontrastu – starego z młodym, wolności z zamknięciem, miłości z nienawiścią. Miszmasz uczuciowy sprawia, że niemal każdy odbiorca, przy odrobinie chęci, jest w stanie przełożyć symbolikę prezentowanej mu treści wizji, na jakąś przestrzeń swojego życia, a przy okazji jednak sprawnie unika stania się papką o wszystkim i o niczym.

Równie świetnym elementem obrazu jest jego sfera artystyczna. Wszystkie klatki zostały ręcznie namalowane i oscylują w niejednoznacznych emocjonalnie kolorach widzianych na poniższym ujęciu. Dzięki wybraniu, takiej a nie innej formy twórcy mogli zgrabnie połączyć plastyczność przejść do kolejnych kadrów ze sznytem klasycznego filmu. Ruchy kamery, wykorzystujące magię perspektywy to prawdziwe cuda, które dopełniają wrażenia obcowania z czymś artystycznie dojrzałym, ale i pełnym niemalże dziecięcej pasji.

Mamy niezwykłe szczęścia, że różnorakie instytucje starają się zapewnić nam legalny, darmowy dostęp do skarbów polskiej kultury. Tym razem naprzeciw naszym oczekiwaniom wychodzi Studio Miniatur Filmowych, które udostępnia nam produkcję Piotra Dumały pod tym linkiem – http://bit.ly/2BvsQUa

Poświęćcie proszę te dziesięć z okładem minut na „Łagodną”, a nie pożałujecie.

Dodaj komentarz